Τα "Σποράκια" και τα σποράκια σουσαμιού...!!!

Η ιστορία του κουλουριού.

Το κουλούρι, είναι ένα προϊόν που εμφανίζεται στη διατροφή του ανθρώπου από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Γίνεται γνωστό την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εμφανίζεται κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη. 

Η λέξη κουλούρι προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη "κολλίκιον", που αναφέρεται σε πολλά βυζαντινά κείμενα.

Το επάγγελμα του αρτοποιού-κουλουροποιού ασκούσαν κατά κύριο λόγο Έλληνες από την Ήπειρο. Η παράδοση λέει ότι το σχήμα της κεφαλής των Ηπειρωτών προέρχεται από το βάρος της τάβλας των κουλουριών που κουβαλούσαν στο κεφάλι τους οι πωλητές. Γνωστή είναι επίσης και η ευχή της ηπειρώτισσας μάνας προς το αγόρι της, η οποία με ένα χτύπημα στο κεφάλι έλεγε: 

"Άντε και στην Πόλη κουλουρτζής".

Από τα μεσάνυχτα οι τεχνίτες στους φούρνους που άναβαν με ξύλα, ετοίμαζαν το προζύμι από μαγιά ψωμιού. Πριν ξημερώσει τα κουλούρια ήταν έτοιμα και η μυρωδιά του ψημένου σησαμιού ήταν πειρασμός για κάθε περαστικό. Οι μικροπωλητές με τους ταβάδες στο κεφάλι ή με καλάθια ξεχύνονταν στους δρόμους από τα ξημερώματα και μέχρι τις 10-11 το πρωί ξεπουλούσαν. Τα κουλούρια ήταν ένα νόστιμο κολατσιό για τους εργαζόμενους και η χαρά των παιδιών τις Κυριακές μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας.

Πολλές φυσικά είναι και οι αναφορές γύρω από το κουλούρι, τόσο στη λαϊκή μας παράδοση όσο και στην ποίηση. :

 “Κουλούρια πλάθει και ψωμιά κι η γειτονιά μυρίζει, σαν η ξυλένια φτυάρα του φουρνίζει ξεφουρνίζει και από τα χέρια του εμείς ψωμί ξεροψημένο τρώμε ζεστό και όμορφο Θεού ευλογημένο”

 Χαρακτηριστικό είναι ένα απόσπασμα από παλιό ποίημα του Ανθολογίου της Β’ τάξης του Δημοτικού της δεκαετίας 60-70: “Κουλουρά, κυρ κουλουρά, τόση αν χάριζαν χαρά τα κουλούρια όλου του κόσμου, θά΄ λεγα: 

 Δασκάλα, δώσ' μου όσα θες μηδενικά μυρωδάτα και γλυκά”.

Στην Πόλη οι κουλουρτζήδες διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με την ονομασία "κουλούρι Θεσσαλονίκης". Πολύ αργότερα, την ίδια ονομασία χρησιμοποιούσαν και οι κουλουρτζήδες των Αθηνών, όταν έβγαιναν στις πλατείες με τις τάβλες στο κεφάλι. Έτσι, οι ίδιοι οι τεχνίτες, παραγωγοί και πωλητές προσδιόρισαν ιστορικά το, τόσο διαδεδομένο σήμερα στην Ελλάδα, κουλούρι Θεσσαλονίκης με το γνωστό σχήμα, το μπόλικο σουσάμι και την τραγανή γεύση.

.............................

Τα Σποράκια της Γ΄τάξης πήραν την παράδοση, έβαλαν μεράκι και ζύμωσαν, φούρνισαν και γεύτηκαν το εξαιρετικό αυτό έδεσμα!!!

Μαζί μ΄αυτά το γευτήκαμε κι εμείς!!! Ήταν το ιδανικό υγιεινό πρωινό......η δε γεύση του απερίγραπτη!!!!

Προσωπική μου άποψη...το καλύτερο κουλούρι που έχω γευτεί!!! Ίσως γιατί πλάστηκε από τα μικρά χεράκια των παιδιών με πολλή πολλή Αγάπη...!!!

Η κυρία Κατερίνα με τα σποράκια της Γ΄τάξης  μας δείχνουν τη διαδικασία...

Θα το προσπαθήσω κι εγώ κάποια στιγμή με τα Σποράκια της τάξης μου,  γιατί αξίζει τον κόπο!!!