Τσαφ- τσουφ το τρένο περνά...!!!

Επίσκεψη στο  "Μουσείο τρένου"!

 Την Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου η Γ΄ και η Δ' τάξη επισκεφτήκαμε  τo  καταπράσινο Μουσείο τρένου.

 Βιώσαμε με ενδιαφέρον αυτή τη μουσειακή εμπειρία.Ο πλούτος των εκθεμάτων, η φιλοξενία που δεχτήκαμε κινητοποίησαν αρμονικά το μυαλό και την ψυχή μας!!! 

Γεμίσαμε εικόνες, ιστορία και πολιτισμό. Η εμπειρία αξέχαστη και ανεπανάληπτη...!!!

Ο αεικίνητος πρόεδρος του μουσείου κ. Ευθύμης Κοντόπουλος.

Το Μουσείο...

Το κτίριο της Στρατιωτικής στάσης της εταιρείας Σιδηροδρόμων στη Θεσσαλονίκη.

Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης περίπου 500 μέτρα μετά την ανισόπεδη γέφυρα της οδού Μοναστηρίου προς την έξοδο της πόλης, στα διοικητικά όρια του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου. 

Στο "Σιδηροδρομικό Μουσείο" θα νιώσει κανείς ότι έχει σταματήσει το ρολόι της ιστορίας να χτυπά… 

Ο επισκέπτης μπορεί να ζήσει μερικές από αυτές της στιγμές συνυπάρχοντας, αγγίζοντας, ακούγοντας την ίδια την καρδιά της ιστορίας του Σιδηροδρόμου… 

Η σπάνια συλλογή εκθεμάτων, αντικειμένων, αρχειακού υλικού, τηλεγράφων, στρατιωτικών στολών αξιωματικών - προσωπικού, διατρητικών μηχανημάτων, εισιτηρίων, εργαλείων, φανών και άλλων πολλών από άλλες εποχές βρίσκονται εδώ με πολύ κόπο και μεράκι διατηρημένα και φυλαγμένα καλά έχοντας διασωθεί από τη φθορά του χρόνου. 

Επίσης στο Μουσείο  θα θαυμάσετε εκτός των πολλών άλλων εκθεμάτων, ατμομηχανές, βαγόνια, δρεζίνες, γερανούς αλλά και δύο εξαιρετικά βαγόνια το εστιατόριο και το κλινοθέσιο του θρυλικού ORIENT EXPRESS, από το οποίο έχουν διασωθεί 3 βαγόνια παγκοσμίως. Στον ίδιο χώρο, μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο βαγόνι, υπάρχει έκθεση για τον "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ". 

Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε κάποτε: «…Ο Σιδηρόδρομος όχι μόνο δεν πλήγωσε τη φύση, αλλά βρέθηκε σαν ένα στοιχείο ομορφιάς στον όμορφο κόσμο της…». 

Οι καιροί άλλαξαν και οι εξελίξεις τρέχουν. 

Νέα δεδομένα, μας κατακλύζουν, νέοι ορίζοντες και νέοι δίαυλοι ανοίγονται μπροστά μας. 

Το Μουσείο της Στρατιωτικής Στάσης της Διαλογής αποτελεί το κόσμημα όχι μόνο για τον Δήμο Κορδελιού-Ευόσμου στον οποίο ανήκει, αλλά και για όλη τη Θεσσαλονίκη. 

Ο κύριος Ευθύμιος Κοντόπουλος αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις. έτσι ώστε το Μουσείο να γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερο, πληρέστερο, σύγχρονο και λειτουργικό, τόσο στους εσωτερικούς όσο και στους εξωτερικούς του χώρους, στηρίζοντας παράλληλα και τις πρωτοβουλίες και τις δραστηριότητες που αναλαμβάνει. 

Στο μουσείο εκτίθεται ένα ανοιχτό βαγόνι, δώρο της αυτοκράτειρας Ευγενίας της Γαλλίας προς τον σουλτάνο Αμπντούλ Αζίζ, το 1870. Σήμερα βρίσκεται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο της Αθήνας. Γίνονται ενέργειες για  να επιστραφεί το ιστορικό αυτό βαγόνι στη συμπρωτεύουσα.

Το επιχείρημα είναι ότι από τη Θεσσαλονίκη περνούσε ο τουρκικός αυτοκρατορικός συρμός, διαγράφοντας το μακρύ και πολυτελές, σχεδόν παραμυθένιο, ταξίδι του, από την Κωνσταντινούπολη προς τη Δυτική Ευρώπη. Και η αφορμή για το αίτημα της επιστροφής είναι η συμπλήρωση φέτος 100 χρόνων από την προσάρτηση της Μακεδονίας στον ελλαδικό κορμό.

Εκείνος που το προσδοκά περισσότερο από όλους είναι ο πρόεδρος μας Ευθύμης Κοντόπουλος, ο 83χρονος συνταξιούχος σιδηροδρομικός, ψυχή του Μουσείου Σιδηροδρόμου στη Θεσσαλονίκη και ο άνθρωπος που έμεινε για να διηγείται μια γλυκιά ιστορία 145 ετών.

Το 1867 σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ο Αμπντούλ Αζίζ, ηγέτης ενός χαώδους κράτους χωρίς τη στοιχειώδη συγκοινωνιακή υποδομή. Γοητευμένος από την τεχνολογική επανάσταση των ευρωπαϊκών κρατών, ο σουλτάνος επισκέφτηκε τη διεθνή έκθεση στο Παρίσι και όταν επέστρεψε είχε ήδη αποφασίσει την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου που θα συνέδεε την Κωνσταντινούπολη με τη Δυτική Ευρώπη.

Εκτός από τη συνοχή της αυτοκρατορίας, το έργο θα ήταν ένα πολιτικό άνοιγμα προς τον ανεπτυγμένο κόσμο.

Τα σχέδια του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ ταυτίζονταν με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών εκείνη την εποχή. Με πρόσχημα το μεγάλο έργο, οι Ευρωπαίοι θα ασκούσαν επιρροή στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας, ενώ παράλληλα ανέμεναν τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ για να συνδεθούν εμπορικά με την Ινδία και την Απω Ανατολή.

Μέχρι τότε, δεν υπήρχε συγκοινωνιακή σύνδεση της Δυτικής Ευρώπης με τη Θεσσαλονίκη και το λιμάνι της τελευταίας ήταν το πιο κοντινό στη διώρυγα της Αιγύπτου.

Το κανάλι του Σουέζ ολοκληρώθηκε το 1869. Ανάμεσα στους επίσημους καλεσμένους της τελετής εγκαινίων ήταν και η αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας. Ταξιδεύοντας η ίδια για την Αίγυπτο, είχε σταματήσει ενδιάμεσα στην Κωνσταντινούπολη, όπου τη φιλοξένησε στα παλάτια του ο σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ. Και η Ευγενία έμεινε τόσο ευχαριστημένη από τη φιλοξενία, ώστε, όταν επέστρεψε στο Παρίσι, έστειλε ένα πανάκριβο δώρο στον σουλτάνο: έναν αυτοκρατορικό συρμό πέντε βαγονιών μεταξύ αυτών και ένα ανοιχτό.

Το περίτεχνο ανοιχτό βαγόνι ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο, διακοσμημένο εξωτερικά με χρυσά αραβουργήματα και εσωτερικά με κεντήματα και η σκαλιστή οροφή του στηριζόταν σε στριφτές κολόνες.

Στο μεταξύ, το 1870 η εταιρεία του γερμανοεβραίου τραπεζίτη Μορίς Χιρς άρχισε, με εντολή του σουλτάνου, την κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου μήκους 2.000 χλμ., το οποίο επρόκειτο να ενώσει την Κωνσταντινούπολη με το αυστριακό σιδηροδρομικό δίκτυο όπου διακλάδωση προβλεπόταν και προς τη Θεσσαλονίκη.

Το πρώτο επιβατικό τρένο της γραμμής έφτασε τελικά στη Θεσσαλονίκη τον Μάιο του 1888, μεταφέροντας 100 ευρωπαϊκές προσωπικότητες και αριστοκράτες. Την ίδια περίοδο οι Βούλγαροι ολοκλήρωσαν το δίκτυο στο δικό τους έδαφος και τον επόμενο μήνα ο πρώτος συρμός έκανε το ταξίδι Βιέννη - Κωνσταντινούπολη, κάνοντας αληθινό ένα όνειρο απλησίαστο λίγες δεκαετίες νωρίτερα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι σουλτάνοι που διαδέχτηκαν τον Αμπντούλ Αζίζ περνούσαν συχνά πυκνά με τον αυτοκρατορικό συρμό από τη Θεσσαλονίκη. Μέχρι το 1912, οπότε η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε και το βαγόνι έπεσε στα χέρια του ελληνικού στρατού στην περιοχή της Φιλαδέλφειας, έξω από την πόλη. Τα υπόλοιπα τέσσερα βαγόνια του συρμού του σουλτάνου δεν βρέθηκαν. Το καπνιστήριο μεταφέρθηκε στην αποθήκη του σιδηροδρόμου στη Μενεμένη, όπου θα παρέμενε για πολλά χρόνια.

"Θυμάμαι το βαγόνι από το 1945, όταν άρχισα να εργάζομαι στον σιδηρόδρομο, σε ηλικία 16 ετών. Επισκευάστηκε από τους μηχανικούς, όμως έμενε για χρόνια στην αποθήκη", περιγράφει ο Ευθύμης Κοντόπουλος του Μουσείου Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης.

Στα μέσα της δεκαετίας του '70,  μετέφερε το βαγόνι του σουλτάνου στην Αθήνα, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα μεταφερόταν πίσω όταν η πόλη αποκτούσε ειδικό χώρο για να το φιλοξενήσει. Το Μουσείο Σιδηροδρόμου στη Θεσσαλονίκης λειτούργησε το 1996 με σημαντικά εκθέματα, όπως το αυθεντικό βαγόνι - τραπεζαρία του θρυλικού Οριάν Εξπρές, όμως το ανοιχτό βαγόνι του σουλτάνου δεν επιστράφηκε ποτέ.

Από την αρχή του χρόνου, με αφορμή και τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, έχει αρχίσει μια προσπάθεια ώστε να μεταφερθεί το βαγόνι του σουλτάνου στην πόλη.