Διόνυσος, ο θεός του απελιού...!!!
Η σύγχρονη λέξη αμπέλι, που δηλώνει το καλλιεργημένο φυτό που παράγει τα σταφύλια, προέρχεται από το υποκοριστικό της αρχαίας άμπελος.
Στην ελληνική μυθολογία λέγεται πως ο Άμπελος ήταν ένας νέος και όμορφος Σάτυρος και όταν σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα ο θεός Διόνυσος για να τον τιμήσει ονόμασε έτσι το φυτό με τα σταφύλια.
Η συλλογή των σταφυλιών στο τόπο μας, ο τρύγος, γίνεται κατά κύριο λόγο το μήνα Σεπτέμβρη και γι' αυτό το λόγο στη λαϊκή παράδοση ο μήνας λέγεται και Τρυγητής.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση ο τρύγος και η παρασκευή του μούστου για το κρασί αποτελεί μια από τις σημαντικότερες όσο και δυσκολότερες γεωργικές εργασίες που απαιτούν την κινητοποίηση και εργασία όλης της οικογένειας.
Ο μύθος...
Μια φορά κι έναν καιρό, ο θεός Διόνυσος φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέα. Ευχαριστήθηκε πολύ από τη φιλοξενία του και για ανταπόδοση θέλησε να του κάνει ένα δώρο.
Πήρε ένα μικρό και τρυφερό κλίμα αμπελιού -σαν αυτό που πήραμε κι εμείς- και τύλιξε τις ρίζες του με λάσπη για να μην ξεραθεί.
Αφού βρήκε ένα μικρό κούφιο κόκαλο αηδονιού το έβαλε μέσα και ξεκίνησε. Ο δρόμος όμως ήταν μακρινός και το αμπέλι ολοένα μεγάλωνε. Ο Διόνυσος τότε βρήκε ένα μεγαλύτερο κόκαλο λιονταριού και το έβαλε μέσα. Περπάτησε πάλι πολύ και είδε πως το αμπέλι μεγάλωσε πάλι τόσο, που πετάχτηκε έξω από τη θήκη του.Έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα κόκαλο γουρουνιού και έβαλε το αμπέλι μέσα.
Στην ελληνική μυθολογία λέγεται πως ο Άμπελος ήταν ένας νέος και όμορφος Σάτυρος και όταν σκοτώθηκε σε ένα ατύχημα ο θεός Διόνυσος για να τον τιμήσει ονόμασε έτσι το φυτό με τα σταφύλια.
Η συλλογή των σταφυλιών στο τόπο μας, ο τρύγος, γίνεται κατά κύριο λόγο το μήνα Σεπτέμβρη και γι' αυτό το λόγο στη λαϊκή παράδοση ο μήνας λέγεται και Τρυγητής.
Στην ελληνική λαϊκή παράδοση ο τρύγος και η παρασκευή του μούστου για το κρασί αποτελεί μια από τις σημαντικότερες όσο και δυσκολότερες γεωργικές εργασίες που απαιτούν την κινητοποίηση και εργασία όλης της οικογένειας.
Ο μύθος...
Μια φορά κι έναν καιρό, ο θεός Διόνυσος φιλοξενήθηκε από το βασιλιά της Αιτωλίας, Οινέα. Ευχαριστήθηκε πολύ από τη φιλοξενία του και για ανταπόδοση θέλησε να του κάνει ένα δώρο.
Πήρε ένα μικρό και τρυφερό κλίμα αμπελιού -σαν αυτό που πήραμε κι εμείς- και τύλιξε τις ρίζες του με λάσπη για να μην ξεραθεί.
Αφού βρήκε ένα μικρό κούφιο κόκαλο αηδονιού το έβαλε μέσα και ξεκίνησε. Ο δρόμος όμως ήταν μακρινός και το αμπέλι ολοένα μεγάλωνε. Ο Διόνυσος τότε βρήκε ένα μεγαλύτερο κόκαλο λιονταριού και το έβαλε μέσα. Περπάτησε πάλι πολύ και είδε πως το αμπέλι μεγάλωσε πάλι τόσο, που πετάχτηκε έξω από τη θήκη του.Έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα κόκαλο γουρουνιού και έβαλε το αμπέλι μέσα.
Ώσπου έφτασε κάποτε στην Αιτωλία. Ο Οινέας πήρε με χαρά το δώρο του και το φύτεψε. Αυτό μεγάλωσε και κάρπισε και έδωσε καρπούς, ωραία και ζουμερά σταφύλια -σαν αυτά που προσδοκούμε από τα δικά μας φυντάνια...!!!
Ο Οινέας έφαγε μερικά και τα υπόλοιπα τα έστιψε και τα έκανε μούστο. Είδε με περιέργεια ότι ο μούστος ζυμώθηκε και έγινε κρασί.
Ο Οινέας έφαγε μερικά και τα υπόλοιπα τα έστιψε και τα έκανε μούστο. Είδε με περιέργεια ότι ο μούστος ζυμώθηκε και έγινε κρασί.
Το κρασί όμως πήρε και τις χάρες και τα ανάποδα από τα ζώα που μες τα κόκαλά τους το μεγάλωσαν. Εμείς ευελπιστούμε να πάρει τις δικές μας χάρες...!!!
Οι σύγχρονοι αμπελουργοί, τα σποράκια της έκτης... στα μονοπάτια της Αειφορίας...!!! Φυτεύουν το δώρο του Θεού και γίνονται συνεχιστές του...!!!
Έτσι όποιος πιει λίγο κρασί , νιώθει σαν πουλί και κελαηδεί. Αυτό ευχόμαστε κι εμείς...!!!
Όποιος όμως πιει περισσότερο , θεριεύει και γίνεται σα λιοντάρι και ζητά καυγάδες. Ε, όχι και καυγάδες "Παν μέτρον άριστον", είναι η δική μας συμβουλή...!!!
Κι αν πιει ακόμα πιο πολύ , γίνεται σαν το τετράποδο που μες το κόκαλό του ο Διόνυσος το έβαλε τελευταίο…Δεν το ευχόμαστε σε κανέναν, μένουμε σταθεροί στο "λίγο κρασί"...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου