Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

11 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Κάπου ένα παιδί μετράει τα άστρα, σε κάποια γειτονιά μετράει τα παιχνίδια του και σε άλλες  μεριές του πλανήτη δεν ξέρει καν να μετράει τις πληγές του, τις νιώθει... Η γιαγιά μου συνήθιζε  να λέει:
 «Τα μάτια των παιδιών είναι γελαστά γιατί βλέπουν αγγελάκια». Όμως, τα μάτια κάποιων παιδιών δακρύζουν από την απόγνωση, τον πόνο, την ανέχεια, την καταπίεση, την ορφάνια. Ο 20ός τούς στέρησε το χαμόγελο, το όνειρο, την πατρίδα, ίσως ακόμη τους έκλεψε βίαια την ίδια τους τη ζωή. Ο 21ος; Η υποχρέωσή μας απέναντι στα παιδιά του κόσμου, για να διώξουμε την τυραννική σκιά που εμείς τους χαρίσαμε, ταυτίζεται με την υγεία, τα ανέμελα χρόνια, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, την οικογενειακή σταθερότητα, την εξάλειψη της βίας, την απαγόρευση της εργασίας σ' αυτή την ηλικία και της εκμετάλλευσης. Ας ζητήσουμε συγνώμη σε 100 εκατομμύρια παιδιά που δεν πηγαίνουν στο σχολείο, σε 200 εκατομμύρια παιδιά που δεν τρέφονται σωστά.

Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:

* Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.
* Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.
* Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
* Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.
* Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.
* Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.
* Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.
* Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.
* Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.
* Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν  αύριο τα δικά μου παιδιά.

Όμως σπαταλάμε πολύτιμη ενέργεια στο να μετράμε τα λάθη. Μήπως θα έπρεπε να την σπαταλάμε για την εύρεση λύσεων;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ.
Ήδη πολλές οργανώσεις ασχολούνται χρόνια με αυτό το κομμάτι.
 Η Unicef, η Unesco,η Actionaid είναι τρεις από τις πιο σημαντικές που προσφέρουν έργο, διαδραστικά με πολίτες σαν όλους εμάς.
Ας γίνει η σημερινή  11η  Δεκεμβρίου μέρα έναρξης μιας μάχης που όλοι μπορούμε να δώσουμε και να κερδίσουμε! Γιατί όλοι θέλουμε να κοιτάμε στα μάτια τα παιδιά και να καθρεπτίζεται μέσα τους η ψυχή μας.
Η ψυχή που θα έχουμε προσφέρει για να μπορούν όλα τα παιδικά μάτια να χαμογελούν!
Και κλείνω με κάτι που βρήκα κάποτε σε ένα κείμενο και το αντέγραψα.
Δεν έγραψα συγγραφέα, δεν έγραψα τίποτα, ενώ θα έπρεπε!
Ας με συγχωρήσει που το δανείζομαι για αυτήν εδώ τη μέρα, αλλά τον ευχαριστώ πολύ γιατί θα το θεωρήσω δώρο του σε όλα τα παιδιά του κόσμου!!
Σαν θέμα έχει τη φωνή όλων των παιδιών. Όλων αυτών των παιδιών που μας μιλάνε αλλά εμείς δεν ακούμε. Γιατί έχουμε μάθει μόνο να μιλάμε. Μόνο να διατάζουμε. Τι θα μας έλεγαν όμως αν σωπαίναμε και μπορούσαμε να τα ακούσουμε;

* Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
* Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
* Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
* Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
* Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
* Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
* Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Πηγές : UNICEF, UNESCO, ACTIONAID

Τα Σποράκια μου δείχνουν το αμέριστο ενδιαφέρον τους: